trzydniowe oderwanie od rzeczywistości

Uprzedzam, że jestem w trakcie pisania pod wpływem kodeiny, przez którą naszła mnie chęć opisania naszej trzydniowej przygody z narkotykami.

Spotykamy się wszyscy (5 osób, trzech chłopaków i dwie nie ćpające dziewczyny) w piątek o 20:30. Ustawiamy się spontanicznie z dwoma ziomkami pod wpływem DXM, który zaczyna już schodzić i szybka decyzja – zbijamy się w trójkę z jednym z nich i kumplem na gram amfetaminy. Zdecydowanie za mało, ale niestety fundusze mocno nas ograniczają. Koło 22 kupujemy dwa czteropaki i pół godziny później jesteśmy już w domu z gramem peklu, jeden ziomek decyduje się zarzucić kartonik LSD, my w trzech przystąpujemy do szurania. Po jakimś czasie jedna kreska, wszystkim już trochę weszło, ja jedynie wkurwiony siedzę i tupię nogą, bo jako jedynemu nie odczuwam nic. W ciągu 20 minut szuramy wszystko, kumpel ma dla siebie jeszcze trochę towaru i zarzuca, jest dosyć dobrze wystrzelony, ja wkurwiony piję piwo, bo kompletnie nic mi to nie dało, a przynajmniej tak myślę.

Czas mimo to pod względem towarzystwa (narkotyki przy spotkaniach nie są najważniejsze ;) mija miło, wszyscy razem rozmawiamy na temat ćpania, uzależnień, poza tym – jak to po narkotykach – poruszamy poważne tematy, słuchając przy tym muzyki. Po pierwszej w nocy dwóch kolegów razem z kumplem po kwasie postanawia przejść się na chwilę i odprowadzić jednego do domu, mają być za chwilę. Po godzinie podchmieleni i trochę naćpani kapujemy się, że długo ich nie ma. Nie odbierają telefonu, trochę wszyscy razem zaczynamy się niepokoić. Jeden z nich 15 minut później oddzwania, podając swoją lokalizację. Okazało się, że przeszli pół miasta i za godzinkę maksymalnie będą z powrotem. Przychodzą jakoś przed trzecią, kolega po LSD opowiada, jak zajebistego tripa przeżywa. Ja trochę nadal wkurwiony, bo nic a nic nie czuję się porobiony, wypijam trzy piwa i o trzeciej rzucam pomysł do ziomka po fecie, który wrócił z spaceru, żebyśmy popytali po znajomych o hexen. Do 4 w nocy wydzwaniamy, wypisujemy, próbujemy coś wykombinować, ale nici z tego – każdy do kogo pisaliśmy albo nic nie miał, albo był już zbyt porobiony, żeby nam ogranąć. Po czwartej ziomek zwija na chatę, my w piątkę jeszcze trochę gadamy i decydujemy się położyć. Jak wiadomo na dobre zasnęła tylko ta dwójka koleżanek, która nie ćpała. U mnie dawka wystarczyła na tyle, żebym leżał wkurwiony, że noc zapowiada się w miarę trzeźwa. Próbuję się uspokoić tym, że chociaż trzy piwka jakoś działają, ale nici z tego. O piątej i szóstej wypytuję czy ktoś ma ochotę przejść się na spacer na stację po papierosy, ale każdy albo już śpi bo nie ćpał, albo odmawia. Nikt nie ma ochoty już rozmawiać, więc skupiam się tylko na myśleniu i pisaniu z żywymi na messengerze.

Czas w nocy mija w miarę szybko, dobija siódma i wszyscy wstajemy. Rozmawiamy, śmiejemy się, ziomek któremu pekiel wszedł najbardziej (zarzucał go pierwszy raz i ogólnie ma małe doświadczenie z narkotykami) czuje potworny zjazd, ledwo rusza się do kibla. Ja także odczuwam coś w stylu zjazdu, możliwe, że wpływa na to fakt, że od czwartku spałem dwie godziny. Ogarniamy się i o 10:30 postanawiamy wyruszyć w miasto coś zjeść. Po drodze kupujemy papierosy i kolejny czteropak, siedzimy w parku i mamy zamiar kupić tylko jakieś bułki w cukierni i przejść się na plażę wysączyć piwka. Rzucam nagle pomysł, żeby zarzucić coś, co postawi na nogi po zjeździe. Piszę szybką wiadomość i do wyboru tylko dwie rzeczy – hydroksyzyna i tramadol. No nic, liczenie funduszy i starczy ledwo na kolejną paczkę papierosów i 150 mg tramadolu na głowę. Myślę sobie, że mimo znikomego doświadczenia z tą substancją spróbować, bo możliwe, iż zadziała na tyle, że wszyscy poczujemy się lepiej. Kupujemy kapsułki i lecimy w końcu nad wodę, po drodze spotykamy kilka znajomych twarz, ale nie mamy ochoty gadać z nikim poza naszą grupką.

Gdzieś o 12:15 jesteśmy już na altanie przy plaży, wrzucamy tabletki i popijamy piwami. Rozmawiamy już nie tak miło jak w nocy, ale nadal jest fajnie. Mija pół godziny i jestem nadal trochę przygnębiony, bo tramadol nic od siebie nie dał. Myślę, że zapowiada się weekend na lekkiej zwale, aż tu mija kolejne pół godziny i nagle zaczyna się robić miło, nawet aż za miło, jak na taką dawkę. Nagle nogi nie są zmęczone, głowa już nie boli i nie zamulam pizdy na ławce, mam ochotę się gdzieś przejść. Czuję się zajebiście, co powtarzam jeszcze kilkanaście razy. Zachodzimy do monopolowego, jedna z trzeźwych koleżanek mówi, że idzie do sklepu. Ustalamy, że spotkamy się tam, gdzie byliśmy wcześniej. Z resztek pieniędzy na koncie kupujemy byka i kolejną paczkę tańszych papierosów, czyli czerwone LD. Wracamy na plażę, ładujemy się na pomost, ponownie powtarzam, że od dawna nie czułem się tak zajebiście po narkotykach i szukam opcji dorzuta w kredki. Okazuje się, że jednak nic już nie zostało, więc sączymy tylko we dwójkę razem z kumplem byka, trzeci kolega mówi, że nie pije, a koleżanka, która z nami została okazjonalnie bierze po łyku. Robimy jakieś zdjęcia, znów zajebiście klei się gadka. Po jakimś czasie wraca koleżanka. Przez chwilę czuję się najebany, ale uczucie to w miarę szybko mija i znów mam wrażenie, że tramadol mimo takiej dawki robi swoje. Siedzimy tam naprawdę długo, kilka godzin i w końcu koło 16 naszła mnie nagła chęć na kebaba, co było dziwne, bo od czwartku do tej soboty zjadłem może z jedną albo dwie kanapki i paczkę czipsów. 

Przechodzimy znów dużą część miasta, przystajemy na chwilę w centrum na ławkę i znów rzucam pomysł, żeby kupić thiocodin na niedzielę, kiedy już będziemy sami. Szybka zrzuta już naprawdę z resztek pieniędzy i starczy na małego kebaba i przy pożyczce od koleżanek na kilka paczek thiocodinu. Szybki rajd po aptekach, w jednej z nich pani farmaceutka odmówiła mi sprzedaży więcej niż jednego, małego opakowania. Potem, już kiedy zbliżała się 17 idziemy w końcu wszyscy do kebaba, żebym mógł sobie zjeść. Spotykamy na miejscu dwie znajome koleżanki. Jemy i rozmawiamy aż zbliża się 19. Wracamy na ławkę, dzielimy się thiocodinem i żegnamy się już do domu. Spotykam jeszcze po drodze ziomków i mimo wyraźnego zmęczenia siedzę z nimi jeszcze trochę. Rozmawiamy i palimy papierosy, ale gdy na propozycję pójścia gdzieś razem odmawiam tłumacząc się, że ze zmęczenia ledwo już chodzę. Koło 21 jestem w domu, szybko zrzucam ciuchy i lecę w kimę.

Budzę się po 8. Wchodzę na facebooka, siedzę trochę przed komputerem i koło 11 zarzucam 180 mg thio. Kolejny raz mała dawka, ale również z kodeiną nie mam na tyle wyrobionej tolerancji, żeby kompletnie nic nie dała. Po 15 minutach odczuwam już jakiś leciutki efekt, nawet przez chwilę wkręca mi się bad trip, że na huj mi było ćpanie samemu w domu w niedzielę i to nie był dobry pomysł, ale odpalam muzykę, palę papierosa i zaczyna być miło. Po godzinie czyli jakoś po 12 zaczyna trochę swędzić, ale nie na tyle, żeby przeszkodziło mi to w miłym spędzaniu czasu. Teraz, o 14:40 czuję wyraźną poprawę nastroju, jest mi dobrze ciepło i zniknęło uczucie, które mnie męczy non stop gdy jestem sam w domu w weekendy – ogromna nuda, żadne zajęcie mnie nie kręci, nie mam co ze sobą zrobić – teraz robię w sumie to co zawsze w takich momentach, czyli poza pisaniem tego raportu słucham muzyczki i palę papierosy, z różnicą, że czuję się kurewsko przyjemnie. 

Podsumowując, bo nie sądze, że po takiej dawce cokolwiek się jakoś drastycznie zmieni na korzyść wejścia kodeiny – piątek pod względem ćpania był zjebany, ale z zajebistymi osobami i tak czułem się fajnie bez potrzeby walenia pizdy, jakiś czas miałem ciśnienie, które wróciło, gdy wszyscy poszli położyli się albo zasnęli. Nie chcę szurać już fety, bo musiałbym wciągnąć sam gieta żeby coś poczuć, a takie pieniądze wolałbym przeznaczyć na miks tramadolu z kodeiną, co najpewniej uczynię już w następny weekend. Sobota i mijająca niedziela w kurwe zajebiste, szkoda tylko, że dziś siedzę już sam, no ale już trudno - i tak jest fajnie. ;)

Polecam wszystkim tramadol i kodeinę (zwłaszcza tramadol, bo po kodzie, a przynajmniej thiocodinie wiadomo jak to jest z drapaniem) z tym, żeby uważać, bo kurewstwo jest silnie uzależniające, ale ja ostatni raz brałem kodeinę w grudniu, więc myślę, że raz na kilka miesięcy mogę sobie pozwolić na tę przyjemność. Do trampka nie mam nawet na tyle dostępu, żeby się uzależnić, więc przyszły piątek będzie na długo (jeśli nie na zawsze) ostatnim, w którym go wrzucę w większej dawce.