zatrucie lizergiamidem

Był to mój pierwszy raz z jakimikolwiek psychotropami i tak zlansował mi mózg, że nie mam słów.

Zacznijmy od początku, godzina koło 13. Wyjeżdżamy z kumplem spod centrum handlowego gdzie kupiliśmy sobie ulubioną potrawę na później - gdybym zgłodniał. Kurczak w specyficznym, dość kwaśnym sosie. Kolega prowadzi. Jedziemy gdzieś nad pobliskie jezioro. Wkładam karton pod język.

T: 0:00 - godz. 13

Jedziemy nad jezioro. Nic szczególnego. Trzymam karton bez smaku pod językiem. Czekam aż coś się wydarzy.

T: 0:10

Przystanek przy jeziorze. Nic nie czuję. Chwilę się przechadzamy, jakieś durne pogawędki i lecimy dalej.

T: 0:20

Inne miejsce. Też się przechadzamy, wciąż nic nie czuję. Nie jestem pewien, czy nie jest to trefny karton.

T: 0:30

Nagły zwrot akcji!

Powoli zaczynam odczuwać efekty. Nic nie widzę na razie, ale czuję się inaczej - wiem, że powoli wchodzi. Nie czuję nic szczególnego, dziwne uczucie - ale wiem, że po prostu coś się zbliża...

... I w tym momencie kumpel stracił panowanie nad pojazdem; był ostry zakręt, a on zbyt przyszarżował na mokrej powierzchni. Wpierdoliliśmy się w rów.

Próbuję go wypchnąć, ale jedyne co mi się udaje to upierdolić się błotem. Spoglądam w las, przy którym się wyjebaliśmy - uznaję go za pewną alternatywną scieżkę do ucieczki, gdyby był potrzebny przyjazd policji (?). Kumpel dzwoni po znajomego z samochodem, ale całe szczęście ktoś się zatrzymuje i oferuje pomoc w wyciągnięciu auta. Bez problemu im się udaje(całe szczęście...). Ja już porządnie zaczynam tripować i z całej siły staram się nie wpaść w szpony kwasa. Czuję dziwnie skórę(naelektryzowana?). Ukąszenia komarów są nieznośne. Jestem jeszcze w stanie coś wybąknąć, wskakuję szczęśliwy do samochodu i odjeżdżamy. Jak na filmie, w momencie w którym odjeżdżamy kwas "wjeżdża" - cały las obok "oddycha". Niesamowity widok.

Niestety, z jakiegoś powodu czułem się źle. Naglę kumpla, abyśmy szybko zjechali do mieszkania. Czuję się po prostu źle. Jedziemy tak pewnie koło 10-20 minut.

T:1:00(?) - następne szacowania są niedokładne

Wchodzimy do mieszkania. Jestem zadowolony - to nasze bezpieczne miejsce, tutaj mogę tripować. Wchodzimy do naszego studenckiego mieszkania. Kładę się na łóżko i trip mnie porywa. Pamiętam, że zauważyłem następujące rzeczy:

- tapety: mieliśmy na ścianie tapetę. Cała dosłownie spływała ze ścian, kolory spływały z tej tapety, jakby była animowanym wodospadem kolorów.
- krzesło: krzesła obite były równeiż jakimś materiałem. Z materiału tego kolory spływały tak samo jak z tapet.
- natrętne myśli - miałem jakieś dziwne myśli których nie pamiętam o elektryczności, w umyśle moim tworzyły się jakieś słowa które - wtedy mi się wydawało - opisywały ten stan, i to, co widzę i czuję; jakiś dziwny stwór podobny do kaloryfera się do mnie uśmiechał...
- smugi - moje ręce zostawiały po sobie ślady, które znikały po ~2 sekundach! To była najlepsza część tej wycieczki.

T:2:00

Woda miała dziwną aurę - na jej krańcach światło rozpraszało się w taki zielony dziwny kolor, a cały świat był jakby innym wymiarem - w którym świat płynął w interwałach, a nie płynnie. To znaczy był płynny, ale tripowe rzeczy wyskakiwały znienacka w określonych interwałach. Mój stan umysłu możnaby porównać do oszołomionego rozbitka na bezludnej wyspie - wszystko szumi, faluje. Czuje się spokój. Czujesz, że jesteś w innym wymiarze...

Jednocześnie zaczynają się dziwne myśli; "wszystko rozumiem" - tu chodzi o "trójkąty", wszystko te "trójkąty".

T:2:30

Bardzo nie lubię tej kwasowej wody, ale boję się, że się odwodnię - chyba się mocno pocę - więc piję jej dużo. Ogólnie tego dnia wypiłem chyba 3-4 litry wody. Za każdym razem musiałem patrzeć na ten kwasowy jej odcień. Piłem ją jak lekrstwo.

T:3:00

Tapeta na moim komputerze się rusza. Normalnie się nie rusza. Śmieszne.W głowie prócz natręczywych myśli których nie pamiętam, cały czas gra mi muzyka: https://youtu.be/HMRYcj0ruQw?t=19 - koncert Czajkowskiego, sekunda od 19 do 41. W kółko. Nie da się tego wytrzymać. Wyglądam za okno - widzę pobliskie budynki. Nie umiem dokładnie ocenić odległości; wydają się blisko, mimo, że wiem, że są dość daleko(50 metrów?). Dość panicznie stronię od balkonu.

T:3:30

Czuję niezadowolenie z życia. Wszystko cuchnie. Życie cuchnie. Idę pod prysznic i myję się. Wychodzę czysty, ubrany w nowe ciuchy. Czuję, jakbym zamykał za sobą pewien etap(pierwszy etap fazy). Jestem szczęśliwy. Muzyka w mojej głowie gra tryumfalny finał.

T:4:00

Oglądam na youtube Janusza Tracza, gdyż nie mam nic lepszego do roboty - wszystko inne - muzyka, itd. - mnie przeraża. Janusz tracz po chwili również okazuje się złym pomysłem, gdy jego twarz wykrzywia się w demoniczną maskę, tak samo z resztą gosposie, a cały dźwięk zniża się do demonicznych alikwotów. To nie dla mnie. Zerkam przez ramię do kolegi - coś ogląda na telefonie. Pytam się, czy to się rusza, na co odpowiedzią jest wybuch śmiechu; Oglądał zdjęcie, a ja widziałem ruchliwy obraz.

T:4:30

Idę zrobić pranie by pozbyć się tego cuchnącego odoru. W międzyczasie od jakiegoś T:3:00 cały czas jest mi na przemian duszno i zimno. Leżę pod kołdrą, ale jest mi duszno. Otwieram okno by wpuścić świeże powietrze, ale wlatuje tylko zimno. Gdy kumpel mi uświadamia, że po prostu sobie wkręcam - nagle przestaje być duszno.

T:5:00

Próbuję zjeść te danie, ale jest strasznie kwaśne, a ocet z sosu wydziela nieznośny smród.  Piję dużo wody. Jem suchy chleb, bo w końcu nic nie jadłem - zmuszam się, by mieć siłę.

T:5:30

Decyzja - idziemy do sklepu. Żabka jest pod nosem, ale nie mam siły wejść do sklepu - zbyt mocno tipuję. Posyłam kolegę, samemu stojąc na zewnątrz starając się udawać zwykłą osobę. Co robi zwykła osoba? Siedzi na telefonie. Nie da się z niego niestety korzystać - wszystko się rusza. Patrzę na pobliskie rośliny - z drzew wyrastają radośnie nowe gałęzie na końcu, układając się w fraktale(trójkąty?). To samo z krzewami. Stoję w rozdarciu i ze świadomością kwasowego stanu rzeczy, aż kumpel wychodzi z czymś do picia i pączkami. Pączek będzie dobry. Idziemy się przejść do lasu, chcę trochę "odtripować" i wytłumaczyć mu fazę.

T:6:00

Wracamy do mieszkania. Tłumaczenie poszło oczywiście źle - rzeczy trywialne dla mnie i oczywiste dzięki kwasowi nie jestem w stanie przelać na mowę. Ciężko mi się wysłowić. Powtarzam maniakalnie "bo te trójkąty...".

Nie śledzę już czasu. Leżę tylko pod kołdrą - jest mi dość zimno - i w głowie suną mi różne myśli. Czuję się osamotniony. Siedzę z kumplem w jednym pokoju, aby nie być samemu. Różne myśli przechodzą mi przez głowę. W międzyczasie mam ze dwa "cykle" - mam wrażenie, że bad trip się zakończy; pierwszy koniec cyklu był przy wyjściu z prysznica, drugi przy wieszaniu prania. Nie pamiętam trzeciego. Żaden z cykli nie kończy tripa, a zaczyna nowy rozdział - jakby mój trip dzielił się na książkę. Próbuję zasnąć i mam nadzieję, że trip się kończy, ale mózg zbyt mocno mi pracuje. Cały czas jakieś myśli. Czemu trwa to tak długo?

ok. T:9:00

W końcu trochę odpuszcza. Stwierdzam, że idziemy na przechadzkę. Tym razem jestem w stanie opowiedzieć kumplowi co widziałem. Rozmawiamy o tym, jak LSD działa na mózg - co to za receptory, jakie to niesamowite, że taka mała dawka jest w stanie tak dużo zmienić i dlaczego ludzie nie mają tego neuroprzekaźnika jako podstawowego, jak łatwo wątpić w rzeczywistość, gdy mały karton jest w stanie zupełnie zmienić postrzeganie...

ok. T:9:30

Kupujemy w poblisklim sklepie kolejnego pączka. Trip już coraz bardziej odpuzcza. Biegniemy sobie słuchając jazzu. Czuję, że mam już kontrolę nad tripem. Czuję się wyczerpany, ale nie jestem śpiący. Po powrocie jestm w końcu zdolny zagrać w jakąś grę komputerową; gramy trochę z kumplem, śmiejemy się. Cieszę się, że w końcu trip mija. Tak długi trip to dla mnie katorga.

ok. T:12:00

Jest pierwsza. Jakieś 12 godzin po zażyciu. Kładę się spać, puszczając w tle spokojną muzykę. Jestem dość szczęśliwy - chyba bardziej z powodu tego, że trip się skończył - myślałem, że nigdy się nie skończy. W kwasowym świecie byłem dość przybity i pesymistyczny. Zamykam oczy i staram się zasnąć. Mam jeszcze delikatne CEVy - po zamknięciu oczu widzę odległe, maleńkie fraktale - jakby kwas się do mnie uśmiechał i mówił "hej, pamiętaj mnie. Ja jeszcze nie odszedłem...".

Następnego dnia nie miałem już żadnych objawów. Trip trwał około 11-12 godzin. Był zdecydowanie za długi - moim zdaniem dobry czas to byłyby 3 godziny. Był to bad trip; strasznie źle się czułem, jak w psychotycznym śnie. Długo miałem wrażenie, że zostanę tak na zawsze. Miałem "pętle" - trip dzielił się na jakby rozdziały, które instynktownie rozumiałem z każdym rozdziału końcem.

Generalnie - niespecjalnie polecam; wina bad tripa. Po pewnym czasie tęskno do tego innego świata, ale to raczej ze względu na to, że nie pamiętam jego szczegółów - jak teraz się skupię i przypomnę sobie, jaki piekielny był momentami...

Wciąż jednak to niesamowite przeżycie.