nazywam się jakub

Pozwoliłem sobie zaniedbać standardowe cechy tripraporu. Czasu i tak nie czułem. Opowiadanie.

Nazywam się Jakub. Każdy powinien mieć jakąś kotwicę dla swojej osobowości. Na wszelki wypadek, bo może się zdarzyć(wszystko może się zdarzyć) taki dzień, w którym nastąpi taki moment, że taki twój Jakub zacznie się sypać. Zaczniesz myśleć o sobie jako o kimś wiele bardziej wyjątkowym niż jedyny w swoim rodzaju Jakub, jakim byłeś wcześniej. Możesz pomyśleć, że stałeś się lokalnym mesjaszem, pomiotem piekieł, Zielarzem, Andy’m Kauffman’em.

Wszystko co dzieje się w twoim bliskim otoczeniu może nosić znamię transcendentalności rodem ze „Świętej Góry” Jodorowsky’iego i wybrzmiewać Chopinowskimi melodiami. To bardzo piękne, że potrafisz dostrzec i docenić dobry smak, nawet jeśli jesteś jedyną osobą w tym ekscentrycznym fanklubie Wszechświata. Jako skromny znawca tematu, mogę śmiało stwierdzić, że skaczesz w szpilkach po bardzo kruchej granicy. Nie chodzi mi o kruchość rodzaju: granica frontu na ideologicznej wojnie postu z karnawałem. Mam na myśli sytuację patową, w której nie wygrywa konkretna ideologia ani inny śmieszny abstrakt. Sytuację, kiedy „Jakub” z pełnego informacji i mocy sprawczej „słowa” staje się tylko odbiciem w lustrze.

Nie chcę wkraczać na grunt psychologii. Jestem z natury leniwy ale też nie znoszę spierdolonej roboty. Tak można by określić ten tekst(napisz do mnie, jeśli go za taki uważasz) gdybym zaczął wypowiadać się na obce mi – z powodu lenistwa – tematy trudnymi terminami, których nie rozumiem. Jak np.: racjonalne myślenie. Wiec nie wkraczam w żadnym wypadku na grunt psychologii.

Wracając, po krótkiej i chaotycznie sformułowanej dygresji, do(hmmm…) tematu. Dbaj dobrze o swoją kotwicę. Pielęgnuj jej zawartość i myśl o niej czule a nic złego ci w głowie nie wyrośnie. No, może prócz guza – to może się zdarzyć. Będziesz też czerpał większą satysfakcję z każdego powrotu do swojej osobowości po skokach w bok, które to będziesz uskuteczniać od czasu do czasu, bo potrafisz być męczący.

Czułem się jak maślana bułeczka. Ściślej, jak maślana bułeczka wtulona w miękkie, ciepłe i czyste piersi wszechświata, który był w tym momencie kobietą. Wzięła moją dłoń i oprowadziła po dżungli neuronów. Pokazała mi, że neurony to nie neurony tylko galaktyki, a ja jedynie patrzę na nie ze zbyt dużej odległości. Była bardzo czuła i troskliwa. Nie bombardowała mnie bezczelnie suchymi danymi, tylko powoli karmiła doświadczeniem. Zobaczyłem też źródło jaźni wytryskujące z najtwardszej skały, usytuowanej pod czystym niebem, otoczonej gęstym lasem deszczowym.

Pięknie, pięknie. Kiedy z ciekawości otworzyłem oczy byłem jak indyjski guru. Wiedza którą posiadłem zapełniła całą pustkę, jaką może wytworzyć człowieczeństwo, i która promieniuje złem pod wszystkimi postaciami(przewaga jednej nad innymi zależy od tego, gdzie owa pustka się znajduje). Zrozumiałem, że miłość jest najwyższą wartością. Prysznic też. Dlatego zrzuciłem łaszki – swoją drogą, odpowiadające stereotypom dotyczącym „wyglądu osoby o duchowości wątpliwego pochodzenia”.

Biorę prysznic. Obserwuję swoje odbicie w słuchawce i myślę, że całkiem śmiesznie wyglądałoby, gdybym wybiegł w pośpiechu z łazienki drąc się w niebogłosy. Nawet jeśli nikt by nic nie zobaczył i nie usłyszał. Liczy się tylko Wszechświat. Biorę prysznic i dwie małe dziewczynki śpiewają coś, co przypomina „napisz książkę Jakub, będziesz kurewsko bogaty”. Biorę prysznic i moje odbicie w słuchawce wygląda zupełnie jak Andy Kauffman(a raczej Jim Carrey grający jego postać, ale z zupełnym oddaniem wewnętrznej prawdzie absolutnej). Ma minę taką samą, jak ta, którą miał leżąc na stole zabiegowym i obserwując oszusta bawiącego się na jego brzuchu zwierzęcym ścierwem. Zasłonka z dużymi kropkami o różnych odcieniach narzuciła imprezowy klimat. Dansing w deszczu. Nagi kręcę tyłkiem i macham dzyndzlem. W rzeczywistości próbuję uzgodnić kierunek wektora płaszczyzny ujścia mojego odbytu z kierunkiem lania się wody w celu spłukania z niego mydła. Dwie dziewczynki w mojej głowie śpiewają „napisz książkę Jakub, będziesz kurewsko bogaty”.